storyboard
kliknij, by rozwinąć
==== panel #1
Piro: <Hę, ten też jest całkiem niezły.>
==== panel #2
Piro: <W sumie...>
Piro: <Ty całkiem dobrze rysujesz! Jak długo to robisz?>
Piro: <Widać czasem dziwne proporcje tu i tam, ale tak generalnie...>
==== panel #4
Piro: <Jesteś w tym dobra! Nie wiem, czego ty chcesz, żebym cię nauczył.>
Piro: <Robisz to lepiej ode mnie.>
==== panel #5
Yuki Sonoda: <Wcale że nie. To wszystko są kopie rysunków innych ludzi.>
Yuki Sonoda: <Żaden z nich nie jest mój.>
==== panel #6
Piro: <Ale to ty je narysowałaś, prawda? Odręcznie? Czy trasując?>
Yuki Sonoda: <Odręcznie.>
Piro: <To dobrze! Tak się człowiek uczy! Jestem pewien, że jak tylko spróbujesz-->
Yuki Sonoda: <Nie, ja umiem tylko kopiować.>
==== panel #7
Yuki Sonoda: <Jak tylko próbuję narysować coś, nie kopiując istniejącego rysunku, to wychodzi zupełnie paskudnie.>
Yuki Sonoda: <Nuda, monotonia, bez życia i bez sensu.>
Yuki Sonoda: <Niedobrze mi się robi od samego patrzenia na nie.>
Yuki Sonoda: <Więc je zawsze wydzieram i wyrzucam.>
Yuki Sonoda: <Ja chcę się nauczyć rysować to, co czuję w środku, jak dać postaciom prawdziwe uczucia, tak jak pan.>
==== panel #8
Piro: <Hę? Jak ja co niby?>
Yuki Sonoda: <Jak rysuje pan uczucia.>
Yuki Sonoda: <No wie pan, te delikatne rzeczy co potrafią tak bardzo boleć?>
Piro: <Hę, ten też jest całkiem niezły.>
==== panel #2
Piro: <W sumie...>
Piro: <Ty całkiem dobrze rysujesz! Jak długo to robisz?>
Piro: <Widać czasem dziwne proporcje tu i tam, ale tak generalnie...>
==== panel #4
Piro: <Jesteś w tym dobra! Nie wiem, czego ty chcesz, żebym cię nauczył.>
Piro: <Robisz to lepiej ode mnie.>
==== panel #5
Yuki Sonoda: <Wcale że nie. To wszystko są kopie rysunków innych ludzi.>
Yuki Sonoda: <Żaden z nich nie jest mój.>
==== panel #6
Piro: <Ale to ty je narysowałaś, prawda? Odręcznie? Czy trasując?>
Yuki Sonoda: <Odręcznie.>
Piro: <To dobrze! Tak się człowiek uczy! Jestem pewien, że jak tylko spróbujesz-->
Yuki Sonoda: <Nie, ja umiem tylko kopiować.>
==== panel #7
Yuki Sonoda: <Jak tylko próbuję narysować coś, nie kopiując istniejącego rysunku, to wychodzi zupełnie paskudnie.>
Yuki Sonoda: <Nuda, monotonia, bez życia i bez sensu.>
Yuki Sonoda: <Niedobrze mi się robi od samego patrzenia na nie.>
Yuki Sonoda: <Więc je zawsze wydzieram i wyrzucam.>
Yuki Sonoda: <Ja chcę się nauczyć rysować to, co czuję w środku, jak dać postaciom prawdziwe uczucia, tak jak pan.>
==== panel #8
Piro: <Hę? Jak ja co niby?>
Yuki Sonoda: <Jak rysuje pan uczucia.>
Yuki Sonoda: <No wie pan, te delikatne rzeczy co potrafią tak bardzo boleć?>
