storyboard
kliknij, by rozwinąć
==== panel #1
Matsui (Lockart): <Czy moglibyśmy się trzymać scenariusza?>
==== panel #2
Kimiko Nanasawa: <Ale to był scenariusz.>
Kimiko Nanasawa: <W pewnym sensie.>
Matsui (Lockart): <Bar dzo śmieszne. Możemy już wrócić do pracy?>
Kimiko Nanasawa: <Przepraszam, przepraszam.>
==== panel #3
Kimiko Nanasawa: <Naprawdę nie jestem w tym za dobra.>
Kimiko Nanasawa: <Chciałabym umieć włączać i wyłączać swoje uczucia, tak jak się ode mnie tego oczekuje.>
Ryōya Sayuri (Lockart): <Jeśli potrafiłabyś to robić, byłabyś maszyną, a nie aktorką.>
==== panel #4
Ryōya Sayuri (Lockart): <Okazywanie prawdziwych emocji jest w porządku, musisz się po prostu skupić i wczuć w nastrój tak, by były to te uczucia, które są potrzebne.>
Kimiko Nanasawa: <Zwykle jestem naprawdę podobna do Kotone.>
Kimiko Nanasawa: <Tylko ostatnio byłam w dziwnym nastroju.>
Kimiko Nanasawa: <Poznałam takiego gościa...>
==== panel #5
Ryōya Sayuri (Lockart): <O Boże.>
Kimiko Nanasawa: <Nie, to nie tak.>
==== panel #6
Kimiko Nanasawa: <Widzisz, nic w realnym świecie nie zaspokoi oczekiwań, które w sobie noszę.>
Kimiko Nanasawa: <Pogodziłam się z tym już dawno temu.>
==== panel #7
Kimiko Nanasawa: <Odgrywanie postaci w opowieści daje mi w pewnym stopniu możliwość podzielenia się tymi uczuciami z innymi.>
Kimiko Nanasawa: <Ten gość, którego spotkałam... Jest po prostu kimś, kto mógłby to zrozumieć.>
Kimiko Nanasawa: <A świadomość tego sprawia, że jest mi lepiej.>
==== panel #8
Ryōya Sayuri (Lockart): <Więc... nie jesteś typem aktorki, która ma "pstro w głowie", a raczej "naprawdę namieszane w głowie".>
Kimiko Nanasawa: <Przepraszam!>
Ryōya Sayuri (Lockart): <Nie przepraszaj, myślę, że tak jest lepiej.>
Matsui (Lockart): <Czy moglibyśmy się trzymać scenariusza?>
==== panel #2
Kimiko Nanasawa: <Ale to był scenariusz.>
Kimiko Nanasawa: <W pewnym sensie.>
Matsui (Lockart): <Bar dzo śmieszne. Możemy już wrócić do pracy?>
Kimiko Nanasawa: <Przepraszam, przepraszam.>
==== panel #3
Kimiko Nanasawa: <Naprawdę nie jestem w tym za dobra.>
Kimiko Nanasawa: <Chciałabym umieć włączać i wyłączać swoje uczucia, tak jak się ode mnie tego oczekuje.>
Ryōya Sayuri (Lockart): <Jeśli potrafiłabyś to robić, byłabyś maszyną, a nie aktorką.>
==== panel #4
Ryōya Sayuri (Lockart): <Okazywanie prawdziwych emocji jest w porządku, musisz się po prostu skupić i wczuć w nastrój tak, by były to te uczucia, które są potrzebne.>
Kimiko Nanasawa: <Zwykle jestem naprawdę podobna do Kotone.>
Kimiko Nanasawa: <Tylko ostatnio byłam w dziwnym nastroju.>
Kimiko Nanasawa: <Poznałam takiego gościa...>
==== panel #5
Ryōya Sayuri (Lockart): <O Boże.>
Kimiko Nanasawa: <Nie, to nie tak.>
==== panel #6
Kimiko Nanasawa: <Widzisz, nic w realnym świecie nie zaspokoi oczekiwań, które w sobie noszę.>
Kimiko Nanasawa: <Pogodziłam się z tym już dawno temu.>
==== panel #7
Kimiko Nanasawa: <Odgrywanie postaci w opowieści daje mi w pewnym stopniu możliwość podzielenia się tymi uczuciami z innymi.>
Kimiko Nanasawa: <Ten gość, którego spotkałam... Jest po prostu kimś, kto mógłby to zrozumieć.>
Kimiko Nanasawa: <A świadomość tego sprawia, że jest mi lepiej.>
==== panel #8
Ryōya Sayuri (Lockart): <Więc... nie jesteś typem aktorki, która ma "pstro w głowie", a raczej "naprawdę namieszane w głowie".>
Kimiko Nanasawa: <Przepraszam!>
Ryōya Sayuri (Lockart): <Nie przepraszaj, myślę, że tak jest lepiej.>
